Bezoek Isola Comacina en Chiesa San Giovanni… De ochtend kon niet beter starten in La Locanda del Cantiere. Het plan voor vandaag heeft vorm gekregen: we rijden naar Ossuccio om daar het (enige) eiland van het Comomeer te bezoeken. Hoe onooglijk klein in het 146 km² grote wateroppervlak, Isola Comacina heeft z’n plaatsje in de geschiedenisboeken veroverd.
We zouden perfect kunnen overzwemmen. Isola Comacina ligt ruim honderd meter in het Comomeer. We hebben het trouwens jaaaaaaren geleden tijdens jeugdzomerkampen zo vaak gedaan.
Ondanks het heerlijke weertje trekken we de zwembroeken toch maar niet aan. Aan de steiger in Sala Comacina vaart een klein motorbootje ons voor 7 euro naar Isola Comacina. Vijf minuten later zetten we voet aan wal op het eiland. Ongeveer zeshonderd meter lang en tweehonderd meter breed, groter is het niet.
In de Romeinse periode en in de Middeleeuwen schieten verschillende kerken als paddenstoelen uit de grond van het eiland. San Euphemia wordt als één van de belangrijkste basilieken uit de 11de eeuw beschouwd. Verder kan je nog restanten terugvinden van de Santa Maria del Portico, San Pietro in Castello en de Santo Faustino. De strategische ligging is daar uiteraard niet vreemd aan. Kortom, wie houdt van geschiedenis en archeologie moet zeker eens afzakken naar Isola Comacina.
De kerk van San Giovanni is het enige gebouw dat vandaag nog intact en min of meer in gebruik is. Het barokke witte kerkje staat op het puntje van het eiland, deels op de restanten van de andere bouwsels. Traditioneel wordt er jaarlijks op 24 juni vanop het eiland vuurwerk de lucht in geschoten om San Giovanni te vieren.
De Noordzeekust, die kennen we als Belgen voor een weekendje weg maar al te goed. Het had niet veel gescheeld of we konden ook met z’n allen naar Isola Comacina trekken. De welstellende burgemeester van Ossuccio Augusto Giuseppe schenkt het eiland in 1919 aan de Belgische Koning Albert I. Gewoon, uit sympathie voor de moed die de Belgen toonde tijdens de eerste Wereldoorlog.
“Geef mij toch maar verse noordzeegarnaal”, denkt Albert en hij schenkt op zijn beurt Isola Comacina een jaartje later aan de Italiaanse Staat. De Brera Academia krijgt de taak om de archeologische en natuurwetenschappelijke erfenis te conserveren.
In 1939 bouwt Pietro Lingeri drie moderne huizen op het eiland waar artiesten en kunstenaars inspratie kunnen opdoen. Vandaag wordt het eiland beheerd door de Fondaziona Comacina, maar de inspiratiehuizen zijn er –na renovatie- nog steeds. Tijdens de zomermaanden bewonen Belgische én Italiaanse kunstenaars het eiland. En zo blijft de Belgische band behouden.
En zo halen wij vandaag de banden opnieuw aan… We kopen een toegangskaartje voor 6 euro per persoon in het kleine hutje. Met zo’n ticketje kan je ook het Antiquarium Museum in Ossuccio bezoeken waar je onder meer archeologische vondsten kan bewonderen.
We volgen het wandelpad dat over het eiland kronkelt. De sereniteit van de omgeving. De mooie uitzichten op het Comomeer en haar dorpjes. De rust van de ochtend. De zon die deze prachtige herfstdag kleurt. Fan-tas-tisch. We genieten met volle teugen.
Ondertussen zijn we het eiland rondgewandeld. We drinken nog een aperitiefje met een portie Gazetto dello Sport op het zonovergoten terras van bar La Botte. Af en toe meert een ferryboot aan maar weinigen stappen af. Het eiland charmeert vandaag vooral door de rust. We kunnen dus voorstellen dat Isola Comacina minder aantrekkelijk wordt wanneer het overspoeld zou worden door toeristen. Aan jullie om te ontdekken!
Je kan op Isola Comacina ook eten in het restaurant Locanda dell’Isola Comacina. Op tripadvisor lezen we dat hier eten tijd in beslag neemt en vrij duur is. Restorunnen op een eiland… Ver zal je niet lopen!
