De mezza maratona van Como naar Laglio en terug door Synlab… Hier staan we dan in het Stadio Comunale G. Sinigaglia in Como, thuisstadion van voetbalclub Como. We zijn niet alleen. Zo’n 1500 sportievelingen staan molenwiekend met de armen en trappelend met de voeten op te warmen voor de Mezza Maratona di Lago di Como, georganiseerd door SynLab. Het is drummen in de gangen van het stadion om een startnummer te pakken te krijgen. Wanneer het eindelijk onze beurt is blijkt één van onze startnummers al weg te zijn. De onvriendelijke Italiaan wuift ons protest prompt weg.
Zucht, we gaan verhaal halen bij een collega van hem. We zijn dit weekend speciaal voor dit evenement naar Como afgereisd. Vliegtuigtickets, huurauto, overnachting betaald én daarbovenop 30 euro startgeld voor de marathon. Daar mag toch wel een officieel startnummer tegenover staan? Gelukkig krijgen we gehoor en doet men uiteindelijk toch moeite om ons een nieuw startnummer ter beschikking te stellen.
In het stadion laten we onze goodiebag en reservekledij achter op de zitjes van het stadion. We wandelen naar het startpunt. In de schaduw die het winterzonnetje over Tempo Voltiano werpt staan we aan de startlijn. Wat een heerlijk loopweer. Fris, blauwe lucht en zonnig. De neusvleugels staan helemaal open en gezonde lucht vult onze longen. Op de achtergrond pompen de beats uit de muziekboxen om het publiek op te warmen. Klokslag half negen weerklinkt het Canto delgli Italiani, het nationale volkslied. Officiëler wordt het niet! Een droge knal in de verte en rij per rij zetten de lopers zich in beweging.
Een kleurrijke sliert lopers loopt de Aeroclub Como voorbij en zet via de smalle boulevard vaart naar de tuinen van Villa Olmo. Het is een beetje drummen en opletten om niet op elkaars voeten te lopen. In Tavernola versnippert de groep en kan iedereen op eigen tempo z’n ritme vinden. We lopen voorbij Villa Erba door Cernobbio naar Villa d’Este. Een eerste klimmetje richting de Vecchia Regina waarschuwt om niet te woekeren met krachten. We duiken het mooie baantje in. Vertrouwd terrein. Het gaat op en neer door Moltrasio, Carate en Urio. Vanop de terrassen van de palazzo’s en villa’s kijken de locals geamuseerd toe.
Onderweg is er bevoorrading voorzien met water. De bordjes langs de zijlijn geven de afstand weer… Kilometer acht, kilometer negen, kilometer tien en dan in Laglio onder luid applaus een u-turn maken. We kunnen nog snel even zwaaien naar elkaar. Met een suikergelletje tussen de tanden terug naar Como lopen. Het klimmetje vanuit Moltrasio op kilometer zestien doet pijn. De laatste vijf kilometers worden op karakter afgewerkt. De benen beginnen wat stram aan te voelen. Goh, wat lijkt dat voetbalstadion in de verte nog ver weg…
Maar we houden vol en zo loopt deze redacteur uiteindelijk na 1 uur en 53 minuten met een grimas over de finishlijn. Een Italiaanse hangt rond de hals, euhm excuseer, hangt een mooie medaille om de hals. Er zijn vandaag alleen maar winnaars! En daar verschijnt met de glimlach het tweede deel van het redactieteam mét een toptijd van 4 minuten 46 seconden per kilometer. Tevreden worden de winning selfies gedeeld met het thuisfront.
Pinocchio en z’n vrouwtje stappen respectievelijk minder vlot en vlot terug naar Palazzo Mazzini. Douchen, warme kleren en natuurlijk de innerlijke mens versterken met een pastaatje en glaasje! Hands up voor SynLab voor deze fantastische loopwedstrijd.
