Hotel Fioroni in Carate Urio… Eindelijk is onze boeking een feit: ontelbare keren voorbij gereden en onderling beoordeeld als ziet er leuk uit en hmmmm ik weet ‘t nog zo niet. Benieuwd wie dit weekend van ons tweetjes z’n gram zal halen.
Hotel Fioroni is een klein tweesterrenhotel dat langs de buitenzijde alvast charmeert. De buitenzijde is authentiek met een mooie gevel. Het hotel ligt naast het Piazza Minoletti net tegenover de kerk van Laglio. De inkom ligt wat verstopt onder een groene pergola. De achterzijde van het hotel zweeft boven het Comomeer en garandeert een schitterende lakeview.
Dit weekend betalen we 270 euro voor twee nachten, inclusief ontbijt. Dat is eerder aan de hoge kant wat ons betreft, al valt het ons op dat prijzen voor een oktober maand best hoog liggen bij alle accomodaties. Een gevolg van de beperkte toeristische zomer door Corona die gecompenseerd moet worden.
Familiekamer nummer vijf is niet groot en is basic ingericht. Weinig lichtinval, een beetje somber. De badkamer is klein: een wastafel, toilet en douchecel op amper twee vierkante meter. Een probleem? Hmmm misschien net op ’t randje… Albergo della Torre is een twee sterren herberg waar we 86 euro voor betalen en prijs kwaliteit blijft dit net aanvaardbaar.
De ontvangst door een jongeman is vriendelijk. Hij begeleidt ons naar kamer 9 die buiten het hotel ligt, aan de overzijde van het plein. Hotel Fioroni beschikt nog over een bijkomend pand waar een viertal kamers zijn ingericht. Het maakt weinig verschil wat het uitzicht op het Comomeer betreft. En we zien er nog een voordeel in: geen geroezemoes (als dat het geval zou zijn) uit het hotelrestaurant.
Alle basiscomfort is aanwezig in onze kamer die netjes en verzorgd oogt in een groen pastelkleurtje. Er is een keukentje beschikbaar en natuurlijk een balkon met zicht op het Comomeer! In de badkamer met douche hangt er nog een douchegordijn. Dat hoort anno 2022 niet meer thuis in een hotel toch?
’s Ochtends wrijven we de slaap uit onze ogen met een heerlijke koffie op ’t balkon. Life is good! We trekken naar de ontbijtruimte. De jongeman van de receptie komt loopt ons tegemoet. Of we met een witte Fiat huurauto rijden? Jawel! We hebben onze auto onbewust achtergelaten op de plek van de apotheker van ’t dorp en de auto moet dringend verplaatst worden. Slechts een vijftal plekken zijn gereserveerd voor hotelgasten Hotel Fioroni.
Het ontbijt trekt de goede lijn door. Geen uitschieters, geen uitschuivers. Het buffet wordt aangereikt door een jongedame. De ontbijtzaal mist wat gezelligheid en is sober. Het zicht op het Comomeer maakt dan weer heel wat goed…
De bar en zithoek van het hotel verraden schwung, ambiance en bonte avonden ver en minder ver in het verleden. Foto’s van oude en jonge Italiaanse en internationale sterren gesigneerd met gulle amicale woorden hangen tegen de muren. De piano met z’n gastheer moet ongetwijfeld de grote schuldige zijn: als de hamer de snaar raakt gaat Hotel Fioroni bruisen!
Wanneer we vertrekken tekenen we nog het gastenboek. We lopen papa Fioroni (?) tegen ‘t lijf die meteen vraagt in welke kamer we verbleven. Euhm, kamer 9 signore… “Ah, dan bent u niet komen eten in ons restaurant.” We zien er de Italiaanse gastvrijheid in en een trotse hoteleigenaar die graag z’n kookkunsten etaleert. Of is hij misschien de toetsenist van dienst?
We komen zeker nog een keertje terug en dan eten en verbroederen we zeker mee! Jullie mogen raden wie uiteindelijk z’n gram heeft gehaald dit weekend…
