Wandeling naar de top van de Monte Berlinghera… Vanuit de luchthaven Milano Malpensa gaat het met het grijze huurautootje recht naar Sorico, één van de drie punten van het ypsilonvormige Comomeer. We komen maar zelden in deze regio. Het is wat ons betreft letterlijk en figuurlijk een uithoek, als je ‘t over bruisende stadjes, (toeristische) bezienswaardigheden en algemeen Comomeer vibes hebt. En toch kunnen we maar beter de ogen uitwrijven want wat betreft natuur en wandelen heeft deze regio best wat te bieden.
Vandaag trekken we de wandelschoenen aan naar de Monte Berlinghera. Een bergtop van 1930 meter hoog die in de Lepontische Alpen ligt, deel van de Zwitserse-Italiaanse Alpen. Monte Berlinghera ligt op de grens van provincie Como en provincie Sondrio en belooft één van de mooiste panoramische balkons uit de regio.
Met de auto gaat het naar Gera Lario waar we de klim inzetten naar het dorp Bugiallo en zo verder naar het eindpunt San Bartolomeo. Een traject van twaalf kilometer dat stevig de hoogte ingaat. Scherpe haarspeldbochten en smalle passages wisselen elkaar af. Wat zijn we blij met het wendbare autootje. Uiteindelijk bereiken we het kleine dorpje San Bartolomeo waar we de auto parkeren op het pleintje. We zijn niet alleen: auto’s staan her en der in de bermen gedrumd.
We trekken de wandelschoenen aan en stappen enthousiast het bospad in. Het pad is het beginpunt van tutte direzione. De Monte Berlinghera ligt volgens de richtingaanwijzer zo’n twee uur hogerop.
Het brede wandelpad loopt door bos gestaag naar boven. Na drie kwartier bereiken we boomgrens en wandelen we de alpenweide in. Een groepje wandelaars geniet van een gezellige picknick.
We kijken in een trechter: links Monte di Mezzo en rechts Alpe Pescedo met op beide groene flanken enkele huisjes. Boven ons loopt een hoogspanningsleiding die de richting aangeeft. Een bordje wijst Pescedo aan. Is Pescedo een bewoond dorp of een skigebied? Of zijn het gewoon vakantiehuisjes? Er is alleszins veel animo en er staan opvallend veel auto’s.
We wandelen verder richting de pylonen van de hoogspanningsleiding. Het is aangenaam wandelweer: niet te warm, wat wolken en een briesje. Over het Comomeer onder ons hangt een heiig licht. Onderweg groeten we een kudde grazende koeien.
We puffen even uit aan de tweede hoogspanningspyloon die luistert naar de naam Bochhetta di Chiaro. Daar staat een oversized houten schommel die je heerlijk heen en weer laat vliegen over de alpenweide. Hoe hoger je gaat, hoe meer je boven het water van het Comomeer zweeft. De wind waait vanuit Italië de trechter in, blaast door onze haren en rolt over de kam Zwitserland in.
De top van de Monte Berlinghera ligt rechts van ons. Wandelen wordt nu even klimmen. Het smalle wandelpad bezaait met keien slingert verder tussen de bomen. Pescedo wordt kleiner en kleiner. De koetjes worden stipjes.
We lopen op een kruis. Een nieuw mooi uitzichtpunt! Links loopt een wandelpad over een bergkam naar de top van de Monte Berlinghera, zo’n 200 meter hoger.
We nestelen ons even in het gras, strekken de benen uit en kijken links en rechts de vallei in. Recht voor ons ligt het azuurblauwe Comomeer. Onder ons horen we mannenstemmen die kordaat aan het zingen zijn. De koeien maken er met hun bellen een muzikale canon van.
Tien minuten later bereiken we de top van de Monte Berlinghera, 700 meter hoger dan het startpunt in San Bartolomeo. Je ziet er nog de restanten van een kapel opgedragen aan de Alpini’s. We hebben anderhalf uur gewandeld.
Deze wandeling staat aangeduid met een medium moeilijksheidsgraad. En dat kunnen we beamen. Kinderen die graag wandelen kunnen hier ook zeker hun hartje ophalen. De wandeling is niet lang en je wordt beloond met een fantastisch uitzicht. En de schommel is natuurlijk ook altijd een leuke extra voor de kids.
Beneden heb je een prachtig uitzicht op het natuurreservaat Pian di Spagna. Het is van oorsprong een moerasland maar na de aanleg van een afwateringsysteem waarbij de loop van de Adda rivier werd verlegd is het grasland geworden. Over zo’n 1500 hectare groen groeien talloze waterplanten en riet. Het is de favoriete plek voor trekvogels om op krachten te komen alvorens de Alpen over te vliegen.
Het Mezzola meer wordt van het Comomeer gescheiden door Pian di Spagna. Aan de overzijde torent de trotse Monte Legnone aan de horizon. We verbazen ons over het wijdse uitzicht. Heerlijk… Daarnet aan de auto nog wat suf door de korte nacht en het vliegtuig, nu voldaan en vol energie!
We keren op onze stappen terug. Wat later komen groeten we wandelaars waarmee we daarnet nog op de top zaten. Er moet dus een alternatief zijn om de top van de Monte Berlinghera te bereiken. We wandelen het bos in en komen terug toe in San Bartolomeo. Het horloge geeft een wandeltijd van tweeënhalf uur aan. Dat is ruim minder dan wat gidsen beschrijven.
De auto laten we rustig naar beneden lopen. Na vijf minuutjes passeren we een klein onooglijk gehuchtje mét een bar. Met één blik naar elkaar weten we genoeg: we hebben een glaasje verdiend. En zo drinken we onze eerste frisse Prosecco in bar Baita del Vikingo voor drie euro ‘t glaasje.
Monte Berlinghera is een absolute aanrader. Een toegankelijke wandeling met prachtige uitzichten. Ben je in de buurt van Sorico, zet deze wandeling dan zeker op je bucketlist.
We worden straks verwacht om in te checken in Hotel Vapore. Dat betekent nog zo’n twee uurtjes autorijden. Hoog tijd om een punt te zetten achter het verhaal op de Monte Berlinghera en met Italiaanse beats naar Torno te rijden.
