Vanuit Argegno (waar we verblijven) richting Lecco is het een eindje autorijden. We drukken de wekker af om 6 uur in de ochtend. Het zonnetje is nog maar net op en kleurt de hemel blauw. Geen wolkje te bespeuren, ideaal weer om de bergen in te trekken! Vanop het terras zien we aan de horizon de top van de Monte Legnone tussen de andere bergkammen.
We rijden naar Dervio en van daaruit gaat het over een slingerende baantje naar Rifugio Roccoli Lorla. Hoe hoger we gaan, hoe smaller het wordt. Verschillende haarspeldbochten van links naar rechts wisselen elkaar af doorheen de kleine bergdorpjes Vestreno, Introzzo en Tremenico. Rifugio Roccoli Lorla is ook het startpunt van de wandeling naar Monte Legnoncino, het kleinere broertje van Monte Legnone. Die wandeling blijft trouwens een aanrader als het allemaal wat minder pittig mag maar wanneer je toch snel wil beloond worden met een mooi uitzicht.
We starten om half negen. De wandeling vertrekt langs de linkerzijde van de Rifugio Roccoli Lorla en draait dan naar rechts weg. Een klein uurtje wandelen we door het bos over een toch al best pittig bospad. De bomen geven gelukkig nog wat schaduw. Eens het bos uit worden we begroet door een kudde geiten die grazen op een open vlakte. We ontdekken er ook een boerderij waar je lokale kaas kan kopen. Geen paniek dus als je charcuterie op je boterhammetjes vergeten bent.
We verdelen de wandeling in min of meer drie etappes. Na de open vlakte start hier etappe twee. Het pad wordt smaller en steiler en loopt over een bergkam. Door de rotsblokken is het klauteren en zakt het tempo. De zon op onze nek en schouders, de rugzak die op de rug kleeft en vooral de onafgebroken steigende lijn verplichten tot regelmatige stops. Maar de inspanning loont want het uitzicht is nu al fantastisch.
Stel je voor… Beneden ons het blauwe water van het Como- en Luganomeer, de bergketens rondom en de stilte van de bergen. Op de achtergrond de bellen van geiten en koeien die grazen. Af en toe fluit een marmot van plezier, allicht omdat het gewoon een vrije zonnige zaterdagochtend is.
Na ruim een uur komen we toe aan een kleine berghut. Boven ons zien we het kruis op de top van Monte Legnone. Het lijkt niet zo ver meer maar het steilere bergpad wordt nog grimmiger. Na een pauze klauteren we verder over de bergkam naar boven, de derde etappe. Wie hoogtevrees heeft zal soms de billen dichtknijpen. Bij enkele passages komt de rand van de afgrond wel heel dichtbij. Op andere momenten slingeren we dan weer aan kabels om hogerop te geraken. En zo gaat het gestaag vooruit. Wilde berggeiten kijken ons aan met vragende blik: “zijn jullie echt zo traag en onhandig op bergflanken?”
De laatste zeven meter klimmen we via betonijzers en kabels naar boven. High five, we bereiken eindelijk de top van Monte Legnone! Timecheck? Klokslag middaguur. Drie uur geklommen plus een halfuurtje gepauzeerd. Dat klopt met wat wordt aangegeven bij de start van de wandeling.
De top is smalletjes en redelijk bevolkt. Veel wandelaars zijn er boterhammetjes aan het opsmikkelen. Het uitzicht hier is werkelijk adembenemend… Het Comomeer is een plasje geworden. In de verte zien we Milaan liggen. Groene bergketens en diepe dalen rondom ons heen, het kleine bergmeertje Lago Deleguaccio onder ons. Een dappere man springt onder applaus met z’n parapente de heuvel af. Aan hem gaan we straks nog vaak terugdenken…
Wanneer we de afdaling inzetten schuif een wolk voor de zon. Meteen zakt de temperatuur. Het afdalen verloopt moeizaam. De grote rotsblokken met de vele hoogteverschillen zijn een aanslag op de knieën en de teentjes worden stevig tegen de binnenkant van de schoenen geperst. De vermoeidheid slaat wat toe in de beentjes met enkele kleine schuivers tot gevolg. En daar zweeft die parapenter weer voorbij in onze gedachten… Stijgen en nadien terug rustig naar beneden onder zo’n zeiltje. Dat is pas comfort op de flanken van de Monte Legnone!
Uiteindelijk staan we na 2,5 uur terug beneden op de parking. Wat ons betreft was het dalen vermoeiender dan het stijgen. Hou daar echt rekening mee. Maar wat een voldoening! Vandaag hebben we grenzen verlegd. Monte Legnone, wat fijn om op jouw flanken te mogen wandelen.
We willen deze wandeling absoluut aanraden maar een goede conditie én motivatie zijn basisvoorwaarden. Ga alleen met goed aangepast schoeisel en voldoende proviand en water naar boven. En nu snel naar beneden naar de eerste bar die we tegenkomen want wij hebben een stevige Aperol verdiend!
