Sentiero del Viandante van Varenna naar Bellano… De Sentiero del Viandante of het pad van de wandelaar is een 45 kilometer lang wandelpad uit de Romeinse periode. Het pad verbond de stad Milaan met Zwitserland. Het Comomeer lag op een belangrijke commerciële route. Vandaag is het een populaire bewegwijzerde wandelroute langs de Oostelijke arm van het Comomeer tussen Addabia Lariana en Piantedo, langs o.a. Mandello del Lario, Varenna, Bellano, Dervio en Colico.
Het volledige traject, gepijld in 1989, loopt zo goed als parallel met de treinroute tussen Milaan en Tirano en wordt (voor wandelaars) opgedeeld in vier verschillende etappes: van Addabia Lariana naar Lierna, van Lierna naar Vezio, van Vezio naar Dervio en van Dervio naar Piantedo.
We trekken strootjes en loten de derde etappe als winnaar van vandaag. Hmmmm helemaal naar Lierna wandelen zit er niet meer in, we zullen stoppen in Bellano. Deze etappe is trouwens de meest populaire en mooiste, ook al omdat Varenna natuurlijk een toeristische hotspot is. We snorren informatie op en leren drie dingen: Varenna is een ideaal startpunt, de bewegwijzering op de sentiero laat soms de wensen over en met de trein kan je (meestal) efficiënt en goedkoop terugkeren. Handig want het wandelpad maakt geen lus, of je zou al op je stappen moeten terugkeren.
We rijden vanuit Como met de auto naar Varenna, langs Erba en Lecco. Toegegeven, niet meteen de mooiste route. Een saaie provincieweg die net voor Lecco overgaat in een autostrade. Na een tiental kilometer nemen we de uitrit. Alternatief? De ferryboot van Caddenabia maar tijdswinst zal ’t je niet opleveren.
Toegekomen in Varenna parkeren we de auto in de publieke parking, net over Villa Monastero. Om de hoek springen we snel de ufficio turistico binnen. Met een brochure, een vage kaart en een papieren strookje met de rijtijden van de trein vanuit Bellano springen we terug buiten. Rechts van de parking brengt de Via Roma ons naar het punt dat aansluiting geeft op de Sentiero del Viandante.
Na een kwartiertje wandelen over het smalle en bij momenten steile muilezelspad bereiken we Vezio, net boven Varenna. Het kleine stadje staat gekend om haar keramiek en om de versterkte burcht en uitkijktoren Castello di Vezio.
Via het kerkplein van Vezio loopt de Sentiero del Viandante verder, op en neer. We wandelen door velden en olijfboomgaarden. De kleine gehuchtjes waardoor we passeren doen minder dromen. Hier staat men met de voeten op de grond. We proeven van een andere mentaliteit.
Zo passeren we een kranig gepensioneerd vrouwtje dat met het gammele onderstel van een oude buggy over het pad naar beneden sukkelt om boodschappen te doen. Ze wordt gevolgd door twee honden en een poes. Enthousiast klampt ze ons aan en vertelt trots dat haar drie beste dierenvrienden haar altijd volgen… En in de dorpjes hoog boven het Comomeer is dat al voldoende om gelukkig te zijn. Mooi toch die contrasten van het Comomeer…
We blijven de oranje bordjes en oranje verfstippen volgen. Geen opmerkingen over de bewegwijzering tot dusver. Tip, laat je niet afleiden door andere pijltjes! Blijf de Sentiero del Viandante volgen en dan zou je al ne straffe moeten zijn om fout te lopen. Ondertussen komen we toe in Perledo. We eten er een pizza margherita en bestellen elk een aperol! Il conto? Niet meer dan veertien euroooootjes…
We wandelen in het lentezonnetje verder. Op het klimmetje naar Vezio na is het wandelpad relatief plat. Er worden weinig hoogtemeters gemaakt. Haast voortdurend flankeert het Comomeer aan je linkerzijde met mooie uitzichten. Waar de Greenway del Lario vooral tussen gebouwen loopt, slingert de Sentiero del Viandante door flora van bossen, weilanden en olijfboomgaarden. Wil je even een time-out nemen en luisteren naar de stilte is deze wandeling een aanrader.
Het is begin april en de natuur komt nog maar net uit z’n winterslaap. De wandeling wordt aangeraden als lente- of herfsttripje. Logisch ook wanneer je voortdurend door de mooie kleuren van de natuur loopt. Wij zijn er misschien nét enkele weken te vroeg bij… Wanneer de natuur volledig openbloeit moet de wandeling nog mooier zijn!
We naderen in de verte Bellano. We zien de rivier Pioverna in het Comomeer stromen, net naast de grote oude elektriciteitscentrale die werd aangestuwd door de bergrivier. Het pad loopt zachtjes naar beneden tot we plots aan de Orrido di Bellano staan. En zo zijn we zeker dat we zijn aangekomen op het eindpunt. We haasten ons snel naar het station van Bellano.
De ticketkiosk is dicht. Dan kopen we maar een ticketje (1,4 euro) op de trein die net toekomt. Vijf minuten later stappen we in Varenna uit de trein, zonder ticket. Lekker in ‘t zwart gereden dus. Wanneer je op een aangenaam tempo wandelt en her en der nog even stopt, ben je zo’n drie uur onderweg. Ook best toegankelijk voor kinderen maar sleur geen buggy mee!
Wij hebben er van genoten en zullen bij een volgend weekendje zeker opnieuw een strootje trekken! Trouwens, waarom niet eens proberen om een stukje te mountainbiken?
